Het is een uitzonderlijk menselijk avontuur van 800 jaar oud dat wordt benadrukt door de inscriptie van de middeleeuwse stad Saint-Émilion en de zeven dorpen eromheen.
Zonder het te vernietigen, hebben menselijke gemeenschappen de kenmerken van het gebied benut om hun activiteiten en manier van leven te ontwikkelen.
Het bewerken van land, het delven van steen, het bouwen van nederzettingen en steden, de bouw van religieuze gebouwen en woonhuizen: dit alles heeft een landschap gecreëerd dat perfect in harmonie is met de topografie en de hulpbronnen van het gebied.
Hier zijn enkele van de belangrijkste data:
blijft een historische datum voor Saint-Émilion!
Op deze datum werden de wijngaard en de 8 dorpen van de Jurisdictie van Saint-Émilion opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO voor zijn "culturele landschap". Een wereldprimeur!
Trouwens, wat betekent het precies om UNESCO-werelderfgoed te zijn?
Volgens de UNESCO is Saint-Émilion "een uitstekend voorbeeld van een historisch wijngaardlandschap dat intact is gebleven". Aan dit uitzonderlijke "cultuurlandschap" wordt bijzondere aandacht besteed om het te behouden en te laten voortbestaan.
Daarom is sinds 1993 een commissie (samengesteld uit leden van de INAO, vertegenwoordigers van de gemeenteraad van de betrokken gemeenten, vertegenwoordigers van de Kamer van Landbouw en Wijnbouwers) belast met de validatie van de bezetting van een perceel of de wijziging van de structuur van een bodem.
Deze inschrijving vertegenwoordigt ongeveer 5000 hectare wijngaarden verspreid over de acht dorpen van de Jurisdictie Saint-Émilion: Saint-Émilion, Saint-Laurent des Combes, Saint-Christophe des Bardes, Saint-Pey-d'Armens, Saint-Etienne de Lisse , Saint Sulpice van Faleyrens, Saint-Hippolyte en Vignonet.
De inschrijving op de Werelderfgoedlijst van UNESCO blijft de trots van de wijnboeren die het terroir zowel hebben gevormd als bewaard. Tegenwoordig zijn het de wijnboeren die miljoenen bezoekers in staat stellen deze culturele rijkdom te ontdekken; evenals het Office du Tourisme de la Grande Région de Saint-Émilion, de Conseil du Vin de Saint-Émilion en de Association Jurisdiction de Saint-Émilion, dat op de Werelderfgoedlijst staat.
Het is namelijk niet alleen een opmerkelijk natuurlijk erfgoed, maar ook een aanzienlijk historisch en architecturaal erfgoed met de middeleeuwse stad Saint-Émilion, zijn monolithische kerk, zijn ondergrondse steengroeven, zijn geplaveide straatjes en zijn talrijke religieuze monumenten. Bovendien vindt u in de Jurisdictie van Saint-Émilion talrijke Romaanse kerken, molens en duiventillen die bijdragen aan de onbetwiste aantrekkingskracht van dit gebied.
Sinds juli 2015 zijn twee andere Franse wijngaarden door de UNESCO op de lijst geplaatst:
De Jurisdictie van Saint-Emilion is niet het enige UNESCO Werelderfgoed in Nieuw Aquitanië. Vind hier al deze prachtige sites en profiteer van uw bezoek aan de Gironde om ze te ontdekken!
In 1999 werd de Juridiction de Saint-Emilion als eerste wijngaard opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO voor zijn cultuurlandschappen. De vereniging Juridiction de Saint-Emilion, Patrimoine Mondial de l'Humanité staat ten overstaan van de staat garant voor het beheer, de opwaardering en het behoud van het ingeschreven erfgoed.
Het wordt gezamenlijk voorgezeten door de burgemeester van Saint-Emilion en voorzitter van de Communauté de Communes du Grand Saint-Emilionnais en de voorzitter van de Conseil des Vins de Saint-Emilion.
De Raad van Bestuur bestaat uit de acht gemeenten van het rechtsgebied (Saint-Emilion, Saint-Laurent des Combes, Saint-Christophe des Bardes, Saint Pey-d'Armens, Saint-Etienne de Lisse, Saint Sulpice de Faleyrens, Saint-Hippolyte en Vignonet), de Communauté de Communes du Grand Saint-Emilionnais en de Conseil des Vins de Saint-Emilion.
In 1972 werd de Werelderfgoedconventie het eerste internationale juridische instrument voor de erkenning en bescherming van cultuurlandschappen.
Cultuurlandschappen vertegenwoordigen de "gecombineerde werken van mens en natuur" waarnaar wordt verwezen in artikel 1 van de conventie.
Ze illustreren de evolutie van de samenleving en menselijke bezigheden door de eeuwen heen, onder invloed van de beperkingen en/of troeven die hun natuurlijke omgeving bood, en onder invloed van opeenvolgende sociale, economische en culturele krachten, intern en extern.
Culturele landschappen vallen uiteen in drie grote categorieën (2008 Operationele Richtlijnen, Bijlage 3):
In de Jurisdictie van Saint-Émilion wijst alles erop dat mens en natuur samen vooruit zijn gegaan, door de ontwikkeling van de wijnbouw die meer dan 2000 jaar geleden is ontstaan.
Een cultuurlandschap zoals dat van de Jurisdictie is gevormd door zijn geschiedenis en geografie. Religieuze architectuur, wijnbouwarchitectuur of klein vertrouwd architecturaal erfgoed van voorbije generaties (wijnhutten, washuizen, waterkers, molens, enz.) zijn allemaal uitdrukkingen van een samenleving, van haar knowhow die levend moet worden gehouden en doorgegeven aan toekomstige generaties.
Het is belangrijk op te merken dat de Conventie de interactie tussen mens en natuur erkent en de fundamentele noodzaak om het evenwicht tussen beide te bewaren.
Op 11 juli 2012 heeft de Internationale Coördinerende Raad van het UNESCO-programma "Man en Biosfeer" het stroomgebied van de Dordogne opgenomen in het wereldwijde netwerk van biosfeerreservaten.
De erkenning die dit wereldwijde netwerk biedt, vestigt de aandacht op het uitzonderlijke gebied dat de Dordogne doorkruist, zowel door zijn ongerepte natuur als door zijn culturele erfgoed en zijn levenskunst die wordt gekenmerkt door de afdruk van de rivier.
Elk biosfeerreservaat moet drie fundamentele functies vervullen , die elkaar aanvullen en versterken:
UNESCO erkent dus het stroomgebied van de Dordogne als een voorbeeldgebied van groot belang op wereldschaal. Het suggereert ook een zekere harmonie tussen de natuur en de mensen die het hebben geëxploiteerd, bewoond, gevormd, ervan hebben gedroomd... zonder het onherstelbaar te beschadigen.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met EPIDOR, de openbare territoriale instelling van het stroomgebied van de Dordogne.
